.
-
Podział liczebników
Liczebniki w języku niemieckim można podzielić na kilka głównych kategorii:
-
Liczebniki główne (Grundzahlen) – służą do określania ilości i są podstawą dla innych rodzajów liczebników. Przykłady obejmują: eins (1), zwei (2), drei (3), etc.
-
Liczebniki porządkowe (Ordnungszahlen) – wykorzystywane do określania kolejności. Tworzone są przez dodanie końcówki "-te" (dla większości liczb) lub "-ste" (dla liczb od 1 do 19 oraz liczb kończących się na '3'). Na przykład: erste (1.), zweite (2.), dritte (3.), etc.
-
Liczebniki zbiorowe (Sammelzahlen) – mniej powszechne, używane do określania liczby elementów jako całości. Przykładem może być "dutzend" (tuzin).
-
Liczebniki ułamkowe (Bruchzahlen) – stosowane do wyrażania ułamków, z "einhalb" (1/2) będącym najbardziej podstawowym przykładem.
Zasady pisowni i wymowy liczebników niemieckich
W języku niemieckim liczebniki główne od 1 do 12 mają unikalne nazwy, które należy po prostu zapamiętać. Od liczby 13 zaczyna się regularny wzorzec, gdzie liczba kończy się na "-zehn" (np. dreizehn - 13). Liczebniki dziesiątkowe (20, 30, 40, etc.) tworzone są poprzez dodanie końcówki "-zig" do odpowiedniej liczby, z wyjątkiem 20 (zwanzig) i 30 (dreißig), które nieco odbiegają od tej reguły.
Interesującą cechą liczebników w języku niemieckim jest sposób tworzenia liczb składanych. Liczby składają się od końca, np. dwadzieścia dwa to "zweiundzwanzig" (dosłownie "dwa i dwadzieścia"). Ten system kontynuowany jest przez wszystkie liczby składane, co może być początkowo mylące dla osób uczących się języka.
Przykłady użycia liczebników w języku niemieckim
Liczebniki w niemieckim znajdują zastosowanie w wielu kontekstach, od podstawowych działań matematycznych, przez określanie dat i godzin, po zaawansowane zastosowania naukowe i techniczne. Oto kilka przykładów użycia:
-
Podawanie wieku: Ich bin dreißig Jahre alt (Mam trzydzieści lat).
-
Określanie daty: Heute ist der erste Mai (Dzisiaj jest pierwszy maja).
-
Zakupy i ilości: Ich hätte gerne zwei Kilo Äpfel (Poproszę dwa kilogramy jabłek).
Niemieckie liczebniki główne od 1 do 100
Aby ułatwić naukę, przedstawiamy listę liczebników głównych od 1 do 100 w języku niemieckim. Dla ułatwienia, liczebniki podzielono na mniejsze grupy.
Od 1 do 20:
1. eins
2. zwei
3. drei
4. vier
5. fünf
6. sechs
7. sieben
8. acht
9. neun
10. zehn
11. elf
12. zwölf
13. dreizehn
14. vierzehn
15. fünfzehn
16. sechzehn
17. siebzehn
18. achtzehn
19. neunzehn
20. zwanzig
Dziesiątki (30, 40, 50...100):
30. dreißig
40. vierzig
50. fünfzig
60. sechzig
70. siebzig
80. achtzig
90. neunzig
100. hundert
Przykłady liczb składanych (21-29, 31-39, itd.):
21. einundzwanzig
22. zweiundzwanzig
23. dreiundzwanzig
24. vierundzwanzig
25. fünfundzwanzig
26. sechsundzwanzig
27. siebenundzwanzig
28. achtundzwanzig
29. neunundzwanzig
I tak dalej, aż do 100. Warto zauważyć, że liczby składane tworzymy, zaczynając od jedności, a następnie dodając dziesiątki (na przykład: 22 to "zweiundzwanzig", co dosłownie oznacza "dwa i dwadzieścia").
Wskazówki do nauki
-
Zacznij od zapamiętania liczebników od 1 do 20: Są one podstawą do tworzenia większych liczb.
-
Nauka dziesiątek: Po opanowaniu pierwszych dwudziestu liczb, skup się na naukę dziesiątek (30, 40, 50...). Pomoże to w szybkim tworzeniu liczb składanych.
-
Praktyka tworzenia liczb składanych: Ćwicz tworzenie liczb składanych, używając poznanych liczebników jedności i dziesiątek.
-
Używaj liczebników w praktycznych kontekstach: Spróbuj używać liczebników w codziennych sytuacjach, np. podczas rozmów o godzinach, datach, wieku, czy podczas zakupów.